SCENARIUSZ ZAJĘĆ
✔Temat zajęć: Orientacja w terenie
✔Liczba godzin lekcyjnych: 2 x 45 minut
✔Adresaci: uczniowie gimnazjum oraz liceum
✔Przedmiot: przyroda, biologia
✔Celem zajęć jest zapoznanie kształcenie umiejętności orientowania się w terenie oraz utrwalenie wiadomości związanych z tym działem.
✔CELE SZCZEGÓŁOWE:
W zakresie wiadomości uczeń:
- definiuje pojęcia: azymut, parokrok,
- wylicza sposoby określania kierunków świata,
- podaje cechy przedmiotów terenowych, które są pomocne w oznaczaniu stron świata,
- wyjaśnia, co to jest busola oraz z jakich elementów się składa,
- opisuje sposób określania azymutu,
- rozpoznaje znaki topograficzne,
- wyjaśnia, co to jest plan,
- wymienia różnice pomiędzy planem a mapą.
- wyznacza w terenie za pomocą busoli kierunki świata,
- oznacza azymut w terenie,
- wykorzystuje parokrok do obliczenia odległości pomiędzy obiektami w terenie,
- odnajduje obiekty w terenie maszerując na azymut,
- przelicza skalę.
- doskonalenie zdolności posługiwania się busolą, mapą,
- przejawia odpowiedzialność za pracę w grupie,
- bezpiecznie zachowuje się na zajęciach,
- aktywnie uczestniczy w proponowanych zadaniach.
- karta pracy (załącznik 1),
- koperty z zadaniami (załącznik 2),
- busola (dla każdego z uczniów),
- miara,
- mapa parku.
- operacyjna.
- zbiorowa, w grupach.
- metody oparte na słowie: pogadanka,
- metody oparte na działaniu praktycznym: ćwiczenia w terenie, karta pracy,
- metody oparte na samodzielnym dochodzeniu do wiedzy: praca z mapą.
PRZEBIEG LEKCJI:
I FAZA PRZYGOTOWAWCZA:
- Przywitanie uczniów.
- Czynności organizacyjno – porządkowe oraz przypomnienie uczniom zasad właściwego zachowywania się na zajęciach terenowych.
- Wyjście do parku/lasu.
- Nauczyciel rozdaje uczniom karty pracy (załącznik 1) i podkładki oraz prosi o wykonanie zadania 1 na karcie pracy. Rozwiązanie łamigłówki jest tematem zajęć.
II FAZA REALIZUJĄCA:
- Prowadzący prowadzi pogadankę na temat sposobów określania kierunków świata. Uczniowie zastanawiają się, jakie cechy przedmiotów w terenie mogą być użyteczne przy oznaczaniu stron świata.
- Nauczyciel wręcza każdemu z podopiecznych busole, pyta dzieci, co to za przyrząd, do czego służy oraz z jakich elementów jest zbudowany. Uczniowie uzupełniają zadanie 2 na karcie pracy.
- Prowadzący pyta uczniów, co to jest azymut i czy wiedzą, w jaki sposób się go określa. Następnie przedstawia podopiecznym zasady określania i pomiaru azymutu magnetycznego: aby określić azymut magnetyczny w kierunku na dany przedmiot należy stanąć twarzą w kierunku obserwowanego przedmiotu i ustawić busolę tak, by linia celowania pokryła się z kierunkiem obserwacji. Następnie należy obracać ruchomy pierścień busoli w taki sposób, by północny koniec igły magnetycznej pokrył się z kierunkiem północy lub 0º na podziałce. Przy muszce odczytać wartość na podziałce, która stanowi azymut magnetyczny określanego kierunku. Uczniowie uzupełniają pierwszą kolumnę w zadaniu 3 na karcie pracy.
- Następnie nauczyciel wyjaśnia podopiecznym, co to jest parokrok (to para kroków człowieka, czyli dwa kroki. Średnia długość parokroku przeciętnego człowieka wynosi około 1,2 m. Aby wyliczyć odległość w terenie, wystarczy pomnożyć liczbę wykonanych parokroków przez wyznaczoną długość kroku danego człowieka). Prowadzący dzieli uczniów na 4 grupy, prosi, by każda grupa wybrała jedną osobę i zmierzyła za pomocą miary długość jej parokroku. Następnie każda z g...
Artykuł jest dostępny dla zalogowanych użytkowników w ramach Otwartego Dostępu.
Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz konto lub zalogujesz się.
Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałów pokazowych.
Załóż konto
Zaloguj się